Wielokrotnie też w oparciu o wybrane wyrywkowo informacje różni laicy usiłują wykazać np. niestosowność łączenia w jednym posiłku niektórych pokarmów. Prześledźmy na jednym przykładzie, jak powstają takie nieuzasadnione poglądy. Wiadomo, że pokarmy wysokobiałkowe powodują wydzielanie znacznych ilości kwaśnego soku żołądkowego, który hamuje działanie enzymów trawiących skrobię, ale trawienie skrobi odbywa się głównie w jelitach przy udziale enzymów amylazy z trzustki. Doświadczalnie stwierdzono, że nawet pokarm bezbiałkowy (nawet sama skrobia), gdy dostaje się do żołądka, jest wystarczającym bodźcem do wydzielania takich ilości kwasu solnego, które hamują trawienie skrobi. Tak więc można śmiało łączyć pokarmy wysokobiałkowe i zawierające znaczne ilości skrobi. Mechanizm trawienia w całym przewodzie pokarmowym jest taki, że zapewnia możliwe optymalne wykorzystanie pokarmów. Codzienne doświadczenie mówi nam też, że pokarmy zawierające białko i węglowodany (np. mleko, ziemniaki, warzywa strączkowe) są dobrze trawione i przyswajane.
Ważne jest też uzmysłowienie sobie, że sposób odżywiania np. wegetarian doprowadza do znacznych różnic w możliwościach trawienia poszczególnych pokarmów. Znany jest np. fakt występowania u wegetarian w przewadze mikroflory tlenowej w przewodzie pokarmowym, co ma wpływ na kierunki i możliwości trawienia pokarmów.
Nieuzasadnione jest również twierdzenie, że procesy technologiczne powodują tylko straty składników odżywczych (rozdrabnianie, pieczenie, gotowanie itp.).
Większość procesów technologicznych oprócz niewątpliwych strat wartości odżywczej np. witamin, udostępnia wiele związków, które bez tego nie byłyby trawione (np. skrobia ziemniaków, mąki itp.).
Wegetarianie i otyłość
Wegetarianie praktycznie nie chorują na otyłość. Osoby, które przechodzą na wegetarianizm, a są otyłe winny pamiętać, że normalna dieta wegetariańska zapewnia odpowiedni ciężar ciała. Dlatego też winni ściśle przestrzegać diety podstawowej, a efekty będą widoczne, choć nie natychmiastowe. Trzeba jednak pamiętać, że przy leczeniu otyłości dietą, tylko te diety są dobre (tzn. przynoszące trwałe efekty i niegroźne dla zdrowia), które powodują systematyczny powolny spadek ciężaru ciała. Leczenie otyłości głodem może być prowadzone jedynie w warunkach szpitalnych. Leczenie otyłości dietą polega jednak głównie na wyregulowaniu zaburzeń łaknienia, czyli na przywróceniu równowagi pomiędzy poczuciem łaknienia, a rzeczywistym zapotrzebowaniem. Takie własności ma dieta wegetariańska.
Układając dietę przy wychudzeniu należy ustalić podaż kaloryczną pokarmów na poziomie dodatnim; przeciętnie liczymy 45—60 kcal na 1 kg należnego ciężaru ciała. Około 70% potrzebnych kalorii winniśmy dostarczyć w postaci cukrowców, około 12—15% w postaci białka, a resztę — tłuszczów.